Azië deel 1: Jomtien, Kuala Lumpur en Sabah

21 mei was het dan zo ver, we moesten ons geliefde Australië verlaten. Via Taipei vlogen we naar Bangkok,samen met een paar andere Nederlandse backpackers. Erg gezellig dus. Aangekomen in Bangkok liepen we buiten meteen tegen een enorme muur van hitte op, welcome back in Asia. We hebben de bus gepakt naar Jomtien, waar we verbleven in het appartement van buren van Wesley. Heel fijn even een weekje relaxen op het strand en we mochten mooi onze souvenirs ed. uit Australië daar laten. We zitten inmiddels al op 59 kilo en ik betwijfel of we de komende tijd het daar bij kunnen houden. Maar goed, dat is een zorg voor later.

We hebben een prima week gehad. Lekker op het strand bij Thang gezeten, jetski gehuurd, massage laten doen, lekker uiteten geweest. Dat soort dingen kunnen hier gewoon weer. Een kleine verademing tov Aussie, hoeveel we stiekem soms nog wel een beetje heimwee hebben. Vooral naar onze heerlijke auto!

Woensdag 28 mei vlogen we naar Kuala Lumpur. Dit lag eerst niet helemaal op de planning, maar aangezien we de auto eerder verkochten wilden we graag nog een land aandoen. En toen Koen, een vriend van Wesley, hoorde dat dat Maleisië was, werd hij wild enthousiast en hebben we bedacht om samen naar Maleisisch Borneo te gaan. Hij kon gewoon even twee weken weg van werk, dus zo gezegd zo gedaan. Na een prima vlucht met Air Asia hoefden we nog maar een kleine twee uurtjes te wachten tot Koen geland was. Met de trein gingen we naar het centrum op zoek naar ons hostel. Na 's avonds een rondje door China Town en een drankje op de rooftop bar van het hostel gingen we met een voldaan gevoel naar bed. 

De volgende vroeg op voor onze voorlopige enige dag in KL. Met de trein zijn we naar de Garden Lakes geweest, waar een tentoonstelling was van orchideeën en bonsai boompjes. Er waren heel veel locals, dus voor ons een mooie gelegenheid om hun eetcultuur te ontdekken. Bij een kraampje zeiden we iets in de richting van: doe maar iets leuks, waarna we een heerlijke curry met wat kleine gerechtjes voorgeschoteld kregen. Jummie! Na een rondje door het centrum was het 's middags tijd voor de enorme winkelcentra. We hebben met verbazing staan kijken naar een achtbaan die dwars door de shoppingmall heen gaat. Het kan gewoon! Ook hebben de jongens zich gewaagd aan een wedstrijdje pijl en boog schieten en hebben we een potje gebowld. Toen het donker was, was het tijd om naar de bekende Twin Towers te gaan om een paar mooie plaatjes te schieten. Dat noem ik nog eens een effectief dagje in deze enorme metropool. 

Na een kort nachtje vertrokken we midden in de nacht naar het vliegveld om naar Sandakan op Borneo te vliegen. Tijdens die vlucht werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Alles ging hartstikke soepel, de piloot had de landing ingezet. Het zou alleen een beetje bumpy worden. Blijkbaar iets te bumpy, want door een tropische storm was de piloot genoodzaakt een doorstart te maken. Toen ik van de schrik bekomen was en we boven Sandakan een rondje aan het vliegen waren, viel het me op dat ik de enige was die hysterisch was. Alle Maleisiërs (of wat dan ook) waren hartstikke relaxed. Het gebeurt hier blijkbaar met enige regelmaat. De jongens vonden mij vooral heel grappig en waren bijna blij dat ze dit ook weer van hun to do lijstje konden afstrepen.  

Sandakan op zich was niet heel boeiend, maar we komen op Borneo natuurlijk niet voor de steden. Wat wel heel grappig was, was dat de bevolking ons soms heel gek aankijkt. Ik kan er nog niet echt mijn vinger opleggen.. Of het onze kleding is of onze huidskleur. Ik besloot in ieder geval om mijn lange broeken onderuit mijn backpack te toveren, wat niet echt een pretje is met deze luchtvochtigheid. Behalve het aanstaren en giechelen, proberen ze ook stiekem foto's van ons te nemen. Heel apart! Toen we bij een bushalte zaten te wachten net buiten de stad, remde iedereen af om naar ons te kijken, te zwaaien en te toeteren. We hebben enorm gelachen! Toch verbaasd het me wel, want er zijn best wel wat toeristen. Zoals in Sepilok, waar we het Oerang Utang sanctuary hebben bezocht. Hier worden Oerang utangs er op voorbereid om weer in het wild te leven. Heel goed natuurlijk, alleen stonden we wel met 200 man foto's van ze te maken op het voerplatform. Achja, we hebben in ieder geval ons steentje bij te dragen. In het Rainforest Discovery Centrum gingen mijn twee boswachters helemaal los. Doel was om zoveel mogelijk bijzondere vogels en vlinders te spotten. Inmiddels heeft Koen een soort encyclopedie gekocht, waaruit blijkt dat we een paar zeer zeldzame vlinders hebben gezien. Ik bedoel maar :) Het meest bizarre gebeurde nog wel tijdens de tree top walk, waar Koen riep: Hee ik zie iets groens! Ik dacht.. Jaja wat groens tussen al die bomen en planten. Doei, ik ga een koud colaatje drinken. Komen die jongens een kwartier later terug met een foto van een kameleon die Koen even spotte van bijna 100 meter afstand. Daar kan geen Aziatische gids tegen op!

Zondag was het mijn verjaardag! En na wat verdacht gedrag, verraste Wes en Koen mij met een hele mooie taart en 22 kaarsjes. Super leuk en lief. Maar dat was nog niet alles.. Koen had van Kevin en Jordy een pak stroopwafels en een kaartje meegekregen en mijn vriendinnen hadden een heel lief filmpje voor me opgenomen. Samen met alle berichtjes van iedereen voelde ik mij erg verwend! Bijzonder om mijn verjaardag eens zo ver van huis te vieren. Hoewel een leuk feestje met m'n vrienden ook wel weer kriebelt hoor!

Die middag was het tijd om te vertrekken naar de Kinabatangan River in het regenwoud. We verbleven in een hele leuke logge met gezellige mensen. In de twee nachten en drie dagen maakten we verschillende rivercruises en hikes op zoek naar wilde dieren. En de eerste middag was het meteen raak! Naast de gebruikelijke dieren zoals vijf soorten apen, honderden soorten vogels en wat lizzards, zagen wij als enige boot een olifant aan de rivieroever. Die hadden ze al bijna drie maanden niet gezien! Heel bijzonder. En of dat niet genoeg was, zagen we ook een Oerang Utang in de top van een boom zijn slaapplaats gereed maken en zat er een krokodil achter een overzwemmend varken aan. Niet normaal, we waren allemaal zo blij! Zelfs de gids vond het een bijzonder mooie dag. Jullie raadden nu zeker wel wat ik gewenst had toen ik die ochtend 22 kaarsjes in een keer uitblies! De rest van de dagen waren ook super, maar de zondag 1 juni werd niet overtroffen :)

Dinsdag checkte wij uit en werden we gedropt op een bus naar Semporna. Door twee meiden die we ontmoet hadden werd ons aangeraden om naar Mabul Island te gaan. Dit ligt in het zuidoosten van Sabah (zie kopje 'kaart') en ligt vlakbij Sipadan, een van de mooiste duikplekken van de wereld. Met een speedboot knalde we vanaf Semporna over de golven naar Mabul Backpackers. Een heel chill en basic hostel/resort waar we de komende dagen zouden doorbrengen. Het was gebouwd op palen boven het water. En van de steiger sprong je zo het heldere water in en na een paar meter zwom je boven het koraal met prachtige vissen. Jammer dat de bewoners op het eiland er zo'n bende van maken, want overal lag plastic. Zowel op het eiland als soms in het water. Onbegrijpelijk, het gaf ons een heel dubbel gevoel. Je zag kinderen, veelal van Filipijnse afkomst, de stukken koraal gewoon afbreken op zoek naar mooie dingen die ze aan de toeristen konden verkopen :( sowieso zijn er wat problemen met de Filipijnen in dit gebied. Omdat er een maand geleden een Chinese toerist was gekidnapt werd er volop gepatrouilleerd door de marine op de eilanden. Elke avond kwamen er drie mannen met wapens ons hostel bewaken. Veiliger kan je bijna niet zijn! 

We bleven vier nachten op het eiland waar we veel optrokken met Rob en Annelie, die we ook ontmoet hadden in het regenwoud. Koen was druk bezig met het halen van zijn Open Water, terwijl Annelie zich focuste op haar advance. Rob, Wes en ik hielden het bij snorkelen. En na vier dagen hebben wij onszelf omgedoopt tot de advanced snorkellers, aangezien we de meest mooie stukken koraal, vissen en zeeschildpadden hebben gezien en dat alleen maar met ons snorkeltje. Heerlijk! Koen en Annelie hebben hun cursus gehaald, dus die waren ook erg tevreden. Het was prachtig en erg relaxed! 

Op vrijdagavond pakten wij vanaf Semporna de nachtbus naar Kota Kinabalu. Gelukkig een gloednieuwe bus, maar wel dwars door de bergen en regelmatig erg hobbelig. De volgende ochtend kwamen we voor zessen aan in KK, waar we een heel schattig hostel vonden genaamd Lucy's Homestay. Lucy is een wat oudere dame met soms wat gekke regeltjes maar ze heeft wel een heel schoon en schattig hostel, waar het echt lijkt alsof je in een huiskamer bent. We pakten die dag de eerste boot naar een eiland om bij te slapen in de zon. We hadden telkens het gevoel dat de hele wereld wiebelde, na het slapen boven het water en de lange busreis. De volgende dag waren we bijgekomen en trotseerde we de hitte over de zondagmarkt. Wat souveniertjes rijker vluchtten we naar het lokale museum, eigenlijk alleen voor de airco. Op maanden zijn we naar het national park van Mount Kinabalu geweest waar we wat hikes aan de voet van de berg hebben gedaan. Klimmen ging ons net iets te ver. Gisterochtend namen we afscheid van Rob en Annelie met wie we nog steeds samen waren en waarmee we een hele gezellige week hebben gehad! Inmiddels is onze laatste dag ook aangebroken. Morgen vliegen we terug naar KL, waar Koen dezelfde dag nog het vliegtuig naar Amsterdam pakt. Wij hebben nog tien dagen op het schiereiland van Maleisië. We hebben twee nachten in KL geboekt, zodat we de eerste twee wedstrijddagen van het WK gaan volgen. Ondanks dat Spanje-Nederland hier om 03:00 uur is, willen we dat natuurlijk voor geen goud missen. 

Tot snel!