We'll meet again, beautiful Ozzie!

Na ons vertrek in Perth vervolgden we onze reis naar het zuidwesten van Western Australia en voor de verandering weer eens met z'n tweeën. Een van de eerste dagen maakten we een stop in Dunsborough om Mart en Cynthia op te zoeken, die daar hard aan het werk waren in een resort. Het blijft leuk om overal in dit enorme land weer bekenden tegen te komen!

We bereidden ons voor op een drukke paasperiode, waarin alle Australische gezinnen er op uit trekken in de vakantie om te gaan kamperen. In de bekende wijnregio van Margareth River wilden we in het National Park verblijven. Toen wij daar aankwamen konden we uit nog aardig wat plekken kiezen, maar een half uur later begon het gekkenhuis. Er stond een enorm lange rij voor de ingang van het park en alle plekken waren binnen no time vergeven. Na een praatje met de ranger besloten we lekker een paar dagen deze plek te claimen, want voorgaande jaren was het niet ongewoon dat mensen tot diep in de nacht de hele zuidwest regio waren doorgecrossd op zoek naar een kampeerplaatsje. Helaas was het weer niet heel denderend, maar met een zak paaseitjes en paasbroodjes hadden ook wij een beetje het paasgevoel binnengehaald.

In de regio bezochten we het punt waar de Indische en de zuidelijke oceaan samenkomen, klom Wesley in een 53 meter hoge boom, deden we een treetop walk en stonden we weer op een aantal bijzonder mooie kampeerplaatsen. Zo kwamen we vrij onverwacht terecht op een gratis camping in Cosy Corner, waar het water ineens weer intens blauw was en de zon weer eens heerlijk doorbrak. Het kamperen in het algemeen werd in deze tijd wat lastiger, want ook in Australië is de winter op komst. De dagen worden korter en om 6 uur is het donker en koud. Rede genoeg om eerder de auto in te vluchten. 

De volgende ochtend vertrokken we naar Albany, waar we gratis een warme douche konden nemen. Dat is nog eens backpackers-vriendelijk! Onze voornaamste reden om Albany aan te doen, waren Rob & Carol. Een heel lief echtpaar dat we in december onderweg hebben leren kennen. Rob hoorde mij iets in het Nederlands naar Wesley roepen en kwam vragen of we Hollands spraken. Hij was zelf als 6-jarig jongetje vanuit Nederland naar Australië geëmigreerd. In ieder geval zaten we destijds al gauw bij hen in de caravan voor een bakkie. En we moesten beloven dat als we naar Western Australia (WA) komen, dat we hen zouden opzoeken. En zo geschiedde het. Het huis in Albany was niet te missen, er stond namelijk een enorme molen in de voortuin. En binnen deed het ook aardig Hollands aan met alle Nederlandse foto's, schilderijen en andere prullaria. Het voelde als thuiskomen. We mochten zelfs in hun caravan slapen die in de achtertuin onder een afdakje stond. Dat was even een welkome verassing, want we hadden het de laatste dagen aardig koud gehad. We zijn vijf nachten gegeven, waarin we de prachtige omgeving van Albany hebben verkend. De zee is hier heel ruig en heeft een indrukwekkende kustlijn gecreëerd. Behalve dat die prachtig is, heeft de stad ook een uitgebreide historie. Het was namelijk de eerste nederzetting van WA. En daarnaast vertrokken de Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten in de Eerste en Tweede Wereldoorlog vanuit Albany. Hier ging mijn geschiedenis hart toch even wat harder van kloppen. Verder zijn we een dag wezen vissen met Rob en zijn maat. Om een uur of 8 's ochtends kwamen we aan op een prachtig strand waar we eerst een enorme trap af moesten lopen en heel wat rotsen moesten beklimmen om er überhaupt te komen. En toen gewoon hup, vanaf de kant zo de zee in vissen. Lange tijd gebeurde er vrij weinig. Wes sloeg een inieminie Australische haring aan de haak, maar dat was beter te gebruiken als aas dan als lunch. Tot ik een uur voordat we zouden stoppen een groep dolfijnen vlakbij de kust spotte. En dat kan maar een ding betekenen: VIS!! En ja hoor, nog geen tien minuten later was het raak en haalde Wesley een zalm van 6 kilo binnen en een aantal flinkere haringen. De buit was binnen en nadat het arme beest uitgebloed was, klommen we omhoog naar de auto. Die avond hebben we heerlijk vis gegeten! En als afsluiter de dvd van Andre Rieu live in Maastricht gekeken, want daar zijn ze hier gek op ;-)

Na deze geweldige paar dagen vervolgden wij onze reis naar Esperance. Hoewel we daar al eerder waren geweest, wilden we nu heel graag een paar nachtjes in het Cape le Grand National Park verblijven. Gelukkig waren de vakanties net voorbij en was er voor het eerst in maanden weer ruimte zat op de campgrounds. Ik weet dat ik het al vaker gezegd heb, maar in dit national park zijn de stranden zo wit en het water zo blauw en kraakhelder. We kwamen precies op tijd aan voor een mooie zonsondergang op het strand. Die nacht regende en waaide het keihard. 's Ochtends was het droog, maar nog niet echt 'goh laten we lekker buiten gaan ontbijten-weer'. Ajax had die nacht gespeeld en kon kampioen worden, alleen ik had geen bereik in dat verrekte national park. Dus er zat maar een ding op.. 30 kilometer terugrijden naar het dorp voor een beetje bereik en in de McDonalds de samenvatting kijken. Een overwinningsdansje en een Facebook-post later, zaten we weer in de auto terug voor dezelfde 30 kilometer. :)!! 's Middags brachten we onze tijd door op de verschillende stranden van dit prachtige national park. De volgende ochtend was het alweer tijd om te vertrekken en te beginnen aan de grote oversteek naar het oosten!

De ruim 2000 km naar Adelaide was niet heel erg bijzonder. Maar, we hebben wel op een van de meest fantastische kampeerplaatsen ooit gestaan. The Great Australian Bight. Dit is een grote klif waar wij zo op het randje konden parkeren. Het is heel raar om dan naar de oceaan te kijken en dan te bedenken dat er eerst een hele hoop niks is en dan pas Antarctica. Ik zal even een fotootje toevoegen zodat jullie kunnen zien hoe onze auto er bij stond! Na drie dagen rijden kwamen we aan in Adelaide. We hebben een dagje in de stad doorgebracht en hoewel veel mensen de stad als saai omschrijven, vonden wij het wel meevallen. De straten zijn erg breed en het verkeer is niet te druk. En we vonden zelfs een gratis parkeerplaats op loopafstand van het CBD! 's Ochtends ontbeten we in de Central Market. Een hele grote hal waar je werkelijk alles aan eten kunt halen. Het voelde zelfs een beetje aan als een bazaar. Na een beetje ronddwalen in de stad zijn we in het South Australian Museum beland, waar je zo'n beetje alles te weten kon komen over de dieren van Australie (En gratis, niet geheel onbelangrijk ;-)). Verder een beetje geshopt voordat we onze weg vervolgden naar de bekende wijnstreek Barossa Valley. Daar hebben we de volgende dag een mooie route gereden door de wijnvelden. Daarna in twee dagen naar Sydney gereden.

Het voelde heerlijk om weer terug in Sydney te zijn. Meteen even op de koffie geweest bij tante Leni en Jef en vervolgens door naar Manly. En terugkomen in het Bunkhouse voelt toch altijd weer als thuiskomen. We besloten om lekker even een weekje in het hostel te boeken, want we waren helemaal kapot van onze lange reis vanuit het Westen. Het was nog een beetje onzeker hoe lang het zouden blijven, omdat we de auto moesten verkopen. Meteen advertenties gemaakt en de auto op Gumtree gezet. De eerste dagen hebben we geen enkele reactie gehad. Tot zondagavond.. een Ierse jongen belde mij op dat hij de volgende avond de auto wilden bekijken. We spraken ergens halverwege tussen hem en ons af en verwachten er eigenlijk niet te veel van. Maar die jongen was redelijk enthousiast en hij wilde hem hebben voor de prijs die wij als minimum in gedachten hadden. We besloten het te doen, want eerder die dag hadden we in Sydney gezien dat veel backpackers auto's voor onder de 2000 dollar weggingen, omdat er zo veel auto's te koop staan en zo weinig backpackers nu in de winter starten. In ieder geval, de volgende dag hadden we met Fin afgesproken in Manly om de auto over te schrijven en we durfden niet echt te geloven dat dit echt gebeurde. Maar hij kwam echt opdagen en na het invullen van een hele hoop papieren kregen wij het geld en hij de sleutel. Hier hadden we in onze stoutste dromen niet op durven hopen. Binnen een week de auto verkocht voor een zeer goede prijs! Snel China Airlines gebeld en ons vliegticket verplaatst naar woensdag 21 mei. 

Wesley heeft vorige week nog een weekje gebeld en voor de rest hebben we vooral onwijs genoten van onze laatste week in Australie. Er was nog net een laatste groepsreis met Australian Backpackers aangekomen in het Bunkhouse, waar we de meest gezellige avonden mee hebben beleefd. We zijn lekker naar het strand geweest, hebben nog een avondje bij tante Leni, Jef en de jongens gegeten, hebben gewoon eigenlijk een beetje gerelaxed. En nu is het morgen gewoon al tijd om Australie te verlaten. We hebben het zo fantastisch gehad hier. Dit land heeft onze dromen uit laten komen. We hebben het avontuur gehad waar we op hoopten en zo veel lieve en leuke mensen ontmoet. Het doet toch een beetje pijn om dat achter ons te moeten laten. Daarnaast hadden we nog zo veel meer willen zien. Hopelijk krijgen we daar nog eens de kans voor. Maar nu op naar een nieuw avontuur. Morgenavond vliegen we via Taipei naar Bangkok. We blijven een klein weekje in Pattaya (geen paniek, niet in Bangkok ;-)) waarna we voor 3,5 week naar Maleisie vertrekken. We komen dan vlak voor de Dalemansjes aankomen weer terug in Bangkok. Met de jongens gaan we dan het noorden van Thailand, Laos en Cambodja doen. Genoeg om naar uit te kijken dus!

Nu voor de laatste keer: cheers mates, tot snel!!