Roadtrip met Danny & Perth

25 maart was het zover, Danny kwam aan in Perth! Om vijf uur 's ochtends vertrokken we naar de airport, waar Dan meteen al kwam aanlopen. Na een kopje koffie bij McDonalds (het enige wat om dat tijdstip open was) en een douche op de camping, zijn we naar het CBD van Perth gegaan. Lekker rondgelopen, geshopt en naar Kings Park geweest. De eerste avond gingen we voor een echte Aussie barbecue: steak en kangaroo burgers. Welcome to Australia Danny!

De volgende ochtend vertrokken we voor de roadtrip. De eerste stop was Nambung National Park met de Pinnacles. `s Avonds vonden we een mooie gratis kampeerplaats waar de jongens meteen aan het werk konden. Nadat wij met een beetje geluk door een stuk zacht zand heen kwamen, lukte dat een grote camper na ons niet. Ze zaten diep vast in het zand, dus iedereen was aan het helpen met uitgraven en duwen. Het duurde even maar ze kregen hem er uit en hadden een paar biertjes verdiend. `s Avonds zagen we de mooiste zonsondergang ooit. De hele lucht was rood gekleurd. Niet slecht voor Dan's eerste echte dag on the road :)

Dag 3: In Geraldton huurden de jongens een soort snowboard om in de enorme zandduinen te gebruiken. Hoezo niet snowboarden in Australië? Bij gebrek aan sneeuw gebruiken we gewoon zand! We zaten ook nog even vast in het zand met de Subaru. Uitgraven, banden leeg laten lopen en dezelfde weg terug, we waren er zo uit!

Dag 4: Kalbarri National Park. Een prachtig National Park dat eigenlijk uit twee delen bestaat. Een deel waar de zee hele mooie kloven aan de kust heeft gevormd en een deel waar een rivier zich diep in het landschap heeft geslepen. Voor Danny meteen de eerste kennismaking met heel veel vliegen. Dus gewapend met een vliegennetje konden we er weer vol tegenaan. 's Avonds overnachtten we op een hele mooie gratis stop langs de weg. Meestal stellen die 24 uursstops niet zo heel veel voor, maar deze was heel leuk langs een riviertje waar we mooi onze tentjes op konden zetten.

Dag 5: Danny werd wakker van gespring van kangoeroes rond de tent. Eindelijk! Al die kilometers gereden en geen een kangoeroe langs de weg, ja doden. In ieder geval, op naar onze volgende bestemming Shark Bay! We boekten gelijk twee nachten op de camping in Denham, even lekker een ochtendje niet alles te hoeven inladen. Dit was de eerste plek met echt witte stranden en een blauwe zee. We hebben lekker gezwommen en gesnorkeld. 

Dag 6: Vroeg op voor het dolfijnen voeren in Monkey Mia. Op deze bijzondere plaats komen al sinds de jaren '60 dolfijnen naar de kust, om zich door mensen te laten bekijken. Wij verwachtten er niet heel veel meer van dan een toeristische attractie, maar eerlijk is eerlijk. Ondanks de dik honderd toeristen was het echt heel interessant en bijzonder. Bijzonder om mee te maken dat de dolfijnen zo vlak voor je voeten door het water zwemmen. Het waren er bijna 20! En de rangers legden heel duidelijk uit hoe ze met de dieren omgingen en wat ze allemaal deden om de dieren echt wild te houden (Zo krijgen hooguit een dolfijn of vier een visje en worden de dolfijnen niet aangeraakt). Het mooie was dat bij de tweede sessie de meeste mensen alweer weg waren dus we met een man of 30 er echt van konden genieten. 

Dag 7 & 8: Coral Bay! Het was toch nog zo'n 500 kilometer rijden en aardig warm voor degene die in de zon zaten in de auto. Coral Bay is een klein dorpje aan de westkust, wat eigenlijk niet meer is dan twee campings die wat winkeltjes beheren. Je kan hier vanaf het strand zo het water inlopen om over het koraal te snorkelen. Dus dat hebben we deze dagen dan ook voornamelijk gedaan. Inmiddels hadden we allemaal een snorkelset en een halve dag flippers gehuurd, dus we hebben veel koraal en mooie vissen zien. En heel fijn, met de flippers kwamen we waar de boottourtjes ook kwamen, alleen dan een stuk goedkoper! We hadden wel verwacht om meer kleur te zien, maar begrepen later dat er in het Ningaloo Reef in tegenstelling tot veel het Great Barrier Reef en veel plekken in Azie sprake is van hard koraal. Dat geeft niet altijd veel kleur, maar dat betekent niet dat het dood is. 

Dag 9: Rijden naar Exmouth en een plekje proberen te bemachtigen in het populaire Cape Range NP. Bij de ingang van het National Park hoor je op welke campgrounds er nog plaatsen beschikbaar zijn en samen met de ranger kies je dan een plaats. Wij werden toegewezen aan een van de eerste campings en omdat het hier zo druk kan worden, zijn er twee vrijwilligers die de boel een beetje in de gaten houden. Wat bleek.. wij hadden twee super lieve mensen! Elke avond organiseerden ze een happy hour waarvoor er picknicktafels bij het strand stonden. Iedereen nam dan een drankje mee en ging dan lekker met elkaar kletsen en tips uitwisselen. Super gezellig! Overigens zijn er geen voorzieningen op de camping (behalve bushtoiletten). Gelukkig waren wij al gauw vrienden geworden met onze buren die onze biertjes in hun koelkast voor ons bewaarden. Het was erg leuk om al die verschillende mensen te ontmoeten. Van Grey Nomads, tot backpackers en Australische gezinnen. We hebben een super tijd gehad. 

Dag 10: Eindelijk was het zover: zwemmen met walvishaaien, de grootste vissen van de oceaan. Ze zijn niet gevaarlijk, want ze eten plankton en kleine visjes. Om 8 uur verzamelden we bij de boatramp, waar vanaf we met een klein bootje naar de boot gebracht werden. We kregen uitleg over de dag en kregen snorkels en flippers. Het was al snel tijd voor de ochtendsessie snorkelen. Het was meteen al super mooi met veel vissen en koraal. Daarna kregen we morningtea en allerlei lekkers. Vanaf de boot zagen we allemaal mooie dingen, zoals roggen en schildpadden. Daarna was het tijd voor het echte werk. Het vliegtuig ging de lucht in om de walvishaaien aan het oppervlak te spotten. Hoewel het soms drie uur kan duren hadden wij al na een half uur raak. We waren inmiddels op open zee en de golven waren al aardig hoog. Bij de walvishaai ging de eerste groep het water in. Ze zwommen er snel heen, maar toen ging de duim van de verkenner omlaag: de walvishaai dook naar beneden. De hele groep moest weer op de boot en jawel, met een paar minuten gingen we al op de volgende gespotte af. Meteen moest groep 1 weer het water in en dit keer ging alles perfect. Al gauw was het onze beurt. Als groep positioneer je je (in twee kleinere groepjes) dus in de zwemrichting van de walvishaai, zodat het beest als het ware tussen je doorzwemt. Vanaf dan kun je met hem meezwemmen op een afstand van 3 meter van zijn lichaam en 4 meter van zijn staart. Ik (Lies) zat aan de goede kant, want hij begon in een cirkel te zwemmen en ik zat in de binnenbocht. Hierdoor kon ik hem gemakkelijk bekijken en met hem meezwemmen. Wes en Dan hadden bij de tweede iets meer geluk. Toen Danny onder water keek kwam de walvishaai recht op hem afzwemmen. Heel gaaf! Het ging allemaal in een aardig hoog tempo dus iedereen was best moe en misselijk door de hoge golven. Maar wat een ervaring om zo'n beest van zo dichtbij te zien zeg. Dit is trouwens de enige plek ter wereld waar het zwemmen met wilde (!) walvishaaien mogelijk is. Na een paar keer doordraaien en drie walvishaaien zat het er alweer op. We kregen een heerlijke lunch en keerden terug naar het rif om nog wat te snorkelen. Het was echt een top dag die we gelukkig hebben kunnen vastleggen met de GoPro. En we hebben ook nog foto's gekregen van de organisatie, echt super!

Dag 11: Even tijd om te relaxen en alle indrukken van de afgelopen dagen tot ons te laten doordringen. In het National Park hebben we nog op verschillende plekken gesnorkeld en de jongens zijn een middagje samen op stap geweest. We hebben genoten in Cape Range NP!

Dag 12-13: Hele dag in de auto rijden naar Tom Price. Het was warm en best saai. Maar zo konden we de volgende dag wel vroeg naar Karijini NP. We hebben een hele mooie wandeling gemaakt van ongeveer 3 uur door een gorge heen (een diepe kloof). Er waren twee plekken waar je kon wemmen en je moest over allemaal stenen klimmen. Heel erg leuk! Het was bewolkt, dus niet te warm om zoiets midden op de dag te ondernemen. Het was prachtig en we hebben ons aardig vermaakt. 

Daarna in 2 dagen terug gereden naar Perth en toen was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van Danny. Voor ons een heel dubbel gevoel, omdat het heel gek is dat hij gewoon weer naar huis ging en wij hier achterbleven. Maar we hebben samen een super mooi deel van Australie gezien. Het waren twee weken die zeker in de hoogtepunten van onze reis behoren. Dus Danny, bedankt daarvoor!

Wij vertrokken daarna naar de familie Doyle. Dat zijn kennissen van Maikel die we in Sydney hebben ontmoet. Onze outbackmaatjes Yordi en Kristof verbleven daar ook tijdelijk, omdat hun auto bij de garage stond. We werden (weer) super ontvangen en mochten zo lang blijven als we wilden. Sterker nog, we moesten zeker tot en met het weekend blijven, want op zaterdag zou er pig op het spit zijn. Dat laten wij ons geen twee keer vertellen! We zijn een dagje met z'n vijven naar Fremantle geweest in Perth. Daar zijn we in een onderzeeer geweest en hebben we een museum over de Nederlandse VOC bezocht. Erg interessant allemaal. 
In de achtertuin van 'Doylesville' hebben de jongens wat klusjes gedaan. In januari is er een hele erge bosbrand geweest die de hele tuin en schuur verwoest heeft. Ze hebben een nieuw kippenhok gebouwd, erg mooi! We hebben ook allemaal een eigen kip daar in de achtertuin haha. Op vrijdag ging ik mee met Debby en de kinderen naar school, omdat er Easter Head Parade was. Alle kindjes hadden voor pasen zelf hoedjes gemaakt die aan alle leraren en ouders werd geshowt. Heel leuk om mee te maken. En op zaterdag was het dan eindelijk tijd voor het varken. Met veel bier, gezellige mensen en zelfs een liveband was het een hele geslaagde dag! Inmiddels waren er nog twee backpackers aan het gezelschap toegevoegd, die met Yordi en Kristof mee gaan reizen. Dus waren we nu met z'n zevenen. En zo werden we ook aan iedereen voorgesteld: backpackers nummer 1 tot en met 7. Erg grappig. 

Op dinsdag zijn we uiteindelijk vertrokken naar het zuiden van Perth. Wij gaan dit stukje nog even op ons gemak bekijken voor we terug gaan naar Sydney om de auto te verkopen. Bedankt trouwens iedere keer voor de leuke reacties op ons blog. We waarderen het erg en vinden het elke keer weer leuk om te horen dat jullie ons zo volgen! Ik vroeg me nog af.. wat vonden jullie van Wes zijn blog? Zou hij er nog een keer eentje moeten schrijven? (jaaaaaaaaaaa! haha misschien kan ik hem zo overtuigen ;)) 

Dikke kus,
Wes en Lies